Ρικαρδιανή ισοδυναμία είναι μια οικονομική θεωρία που υποστηρίζει ότι σε περίπτωση που μειωθούν οι φόροι σε μία χώρα, η θετική επίδραση που θα προκύψει στην κατανάλωση από το υψηλότερο σημερινό εισόδημα θα είναι ισοδύναμη με την αρνητική επίδραση που θα προκύψει από το χαμηλότερο προσδοκώμενο (μελλοντικό) εισόδημα.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, η συνολική επίδραση μιας φορολογικής ελάφρυνσης στην επιθυμητή κατανάλωση και κατά συνέπεια στην επιθυμητή εθνική αποταμίευση, να είναι μηδενική.

Ερμηνεία Ρικαρδιανής ισοδυναμίας

Μακροχρόνια, όλες οι δημόσιες δαπάνες πρέπει να χρηματοδοτηθούν μέσω φόρων. Επομένως, αν δεν αλλάξουν οι τρέχουσες και οι σχεδιαζόμενες δημόσιες δαπάνες, ο περιορισμός των φόρων μπορεί να επηρεάσει το χρόνο της φορολόγησης, όχι όμως το τελικό βάρος που φέρουν οι καταναλωτές.

Η μείωση των φόρων, χωρίς τη μεταβολή των δημόσιων δαπανών, δεν φέρνει σε καλύτερη θέση τους καταναλωτές (κάθε μείωση των φόρων σήμερα αντισταθμίζεται από την αύξηση τους στο μέλλον), με συνέπεια να μην υπάρχει λόγος να αντιδράσουν στη μείωση των φόρων μεταβάλλοντας την επιθυμητή τους κατανάλωση.

Ωστόσο, η πρόταση της ρικαρδιανής ισοδυναμίας ίσως να μην έχει εφαρμογή αν οι καταναλωτές δεν λαμβάνουν υπόψη τις πιθανές μελλοντικές αυξήσεις των φόρων.

Σ’ αυτή την περίπτωση, η μείωση των φόρων θα αυξήσει την επιθυμητή κατανάλωση και θα μειώσει την επιθυμητή εθνική αποταμίευση.