Μεροληψία δράσης είναι μια συμπεριφορική θεωρία, συμβατή με τη θεωρία κανονικότητας, που ορίζει ότι οι άνθρωποι τείνουν να κρίνουν τις πράξεις που οδήγησαν σε αρνητικά αποτελέσματα σαν χειρότερες από απραξίες ή αδράνειες που οδήγησαν σε εξίσου αρνητικά αποτελέσματα.

Παράδειγμα:
Η μεροληψία δράσης μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις των επενδυτών όταν αποφασίζουν να αναδιαρθρώσουν τα χαρτοφυλάκια τους (δράση) ή να τα αφήσουν όπως είναι (αδράνεια/απραξία).

Επίσης μπορεί να επηρεάσει τις επιλογές των μάνατζερ όσον αφορά την αλλαγή της στρατηγικής ή των επενδύσεων της επιχείρησης τους (δράση) ή να αφήσουν την στρατηγική ίδια (αδράνεια).

Η μεροληψία μπορεί να έχει επίδραση και στην επιλογή των υπαλλήλων να ψάξουν για μία καλύτερη δουλειά (δράση) ή να παραμείνουν στην ίδια (αδράνεια) κλπ.

Μεροληψία δράσης και κυβέρνηση

Σε μακροοικονομικό επίπεδο, μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις μίας κυβέρνησης και των κεντρικών τραπεζών όσον αφορά στην αλλαγή διαφόρων παραγόντων οικονομικής πολιτικής όπως επιτόκια, φορολογικούς συντελεστές, δημόσιες επενδύσεις, κλπ, (δράση) ή να τα αφήσουν ως έχουν (αδράνεια).

Δηλαδή αν η οικονομία δεν πάει καλά και είναι σε ύφεση, η κυβέρνηση νιώθει ότι πρέπει να αναλάβει δράση και να αλλάξει στρατηγική ακόμα κι αν οι κίνδυνοι της αλλαγής στρατηγικής υπερβαίνουν τα αναμενόμενα κέρδη.

Αυτό γιατί ακόμα κι αν τα πράγματα πάνε άσχημα τουλάχιστον η δικαιολογία θα είναι ότι έγιναν προσπάθειες για αλλαγές. Αντίθετα εάν επιλέξουν να μην κάνουν κάτι και η κατάσταση συνεχίσει να πηγαίνει άσχημα μπορεί να δεχθούν κριτική ότι «δεν έκαναν τίποτα».

Από την άλλη πλευρά εάν η οικονομία πηγαίνει καλά, η κυβέρνηση μπορεί να μπει στον πειρασμό να μην κάνει τίποτε ακόμα και εάν πιστεύει ότι χρειάζονται αλλαγές για να βελτιωθεί η κατάσταση περισσότερο.

Ο λόγος είναι ότι εάν συμβεί κάτι άσχημο μπορεί να φανεί σαν αποτέλεσμα των ενεργειών (δράση) αλλά εάν δεν κάνουν τίποτε (αδράνεια) είναι λιγότερο πιθανό να κατηγορηθεί για την αλλαγή στην οικονομική κατάσταση.