Χρυσός κανόνας είναι το πρώτο σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών, σύμφωνα με το οποίο το νόμισμα ήταν μετατρέψιμο σε χρυσό σε ορισμένη τιμή και αντίστροφα και επιτρεπόταν η ελεύθερη εξαγωγή του χρυσού στο εξωτερικό.

Τα νομίσματα είχαν μια κεντρική ισοτιμία έναντι του χρυσού και με βάση αυτή την ισοτιμία προέκυπταν οι διμερείς ισοτιμίες των νομισμάτων. Ήταν δηλαδή ένα σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών. Oι ΗΠΑ προσχώρησαν στο σύστημα το 1879, το οποίο λειτούργησε ικανοποιητικά μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μετά από αυτόν παρατηρήθηκε ευρεία διακύμανση των νομισμάτων σε σχέση με την τιμή του χρυσού και παρεμβάσεις των κερδοσκόπων στο μηχανισμό.

Το σύστημα τροποποιήθηκε με τις συμφωνίες του Bretton Woods, το 1944, ενώ το νόμισμα των ΗΠΑ ήταν το μόνο που παρέμεινε μετατρέψιμο σε χρυσό μέχρι το 1971.