Διαιτησία (arbitration) είναι μια μέθοδος επίλυσης οικονομικών ή κοινωνικών διαφορών μεταξύ δύο πλευρών, με την ανάθεσή τους σε ειδικά για το σκοπό αυτό όργανα.

Η διαιτησία μπορεί να είναι εκούσια, όταν τα δύο μέρη συμφωνούν να παραπέμψουν τη διαφορά τους σε διαιτητικά όργανα, και αναγκαστική, όταν η παραπομπή γίνεται από το κράτος χωρίς τη συμφωνία των δύο μερών.

Κύριες μορφές διαιτησίας είναι η διεθνής διαιτησία και η διαιτησία εμπορικών, εργατικών και χρηματιστηριακών διαφορών, ενώ σαν όρος περιλαμβάνει τόσο τη λύση εκκρεμούς διαφοράς ανάμεσα σε μεμονωμένα άτομα ή σε κράτη με διαιτητές (arbitrators), όσο και την πορεία που ακολουθείται από τους διαιτητές για την επίλυση της εκκρεμούς διαφοράς.