Επιδότηση είναι η οικονομική ενίσχυση μιας βιομηχανίας ή μιας εταιρίας από μία κυβέρνηση ή ένα οργανισμό για την:

• υποστήριξη μιας επιθυμητής δραστηριότητας όπως οι εξαγωγές
• διατήρηση χαμηλών τιμών σε ορισμένα βασικά αγαθά
• υποστήριξη επιχείρησης που θεωρείται δημοσίου συμφέροντος.
• διατήρηση εισοδήματος των παραγωγών κρίσιμων ή στρατηγικών προϊόντων
• διατήρηση υψηλών επιπέδων απασχόλησης

Το βασικό χαρακτηριστικό των επιδοτήσεων είναι η μείωση της αγοραίας αξίας ενός προϊόντος κάτω από το κόστος παραγωγής του.

Παράδειγμα:
Αν μία εγχώρια βιομηχανία όπως η αγροτική, δυσκολεύεται να επιβιώσει σε ένα ανταγωνιστικό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον με χαμηλές τιμές, η κυβέρνηση μπορεί να δώσει επιδοτήσεις στους αγρότες έτσι ώστε να μπορούν να πουλήσουν σε χαμηλότερες τιμές και επιπλέον να συνεχίσουν να έχουν κάποιο κέρδος.

Οι επιδοτήσεις, που μπορεί να είναι φοροελαφρύνσεις ή/και χρηματικές συνεισφορές, προορίζονται συνήθως για βιομηχανίες που βρίσκονται σε ύφεση και χρειάζονται ώθηση στην εγχώρια αγορά. Οι επιδοτήσεις προκαλούν υψηλότερη ζήτηση για ένα αγαθό ή μία υπηρεσία εξαιτίας της μειωμένης τιμής.

Αποτέλεσμα των επιχορηγήσεων είναι η μείωση της ανταγωνιστικότητας των ξένων βιομηχανιών αφού ακόμα κι αν παράγουν ένα συγκεκριμένο προϊόν ή υπηρεσία πιο γρήγορα, πιο φτηνά και πιο αποτελεσματικά, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τιμές οι οποίες θα ήταν ζημιογόνες χωρίς τις επιδοτήσεις.

Η διάρκεια των επιδοτήσεων είναι βραχυπρόθεσμη αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις υιοθετούνται σε μόνιμη βάση.

Επιδοτήσεις στην Προσφορά και Ζήτηση

Στο διάγραμμα προσφοράς και ζήτησης μία επιδότηση:

Αν επιδοτείται η κατανάλωση, η καμπύλη ζήτησης θα μετακινηθεί προς τα πάνω (Α->Β)

Αν επιδοτείται η παραγωγή, η καμπύλη προσφοράς θα μετακινηθεί προς τα κάτω (Α->Β)

Και στις δύο περιπτώσεις αυτό θα έχει συνέπεια ένα υψηλότερο σημείο ισορροπίας. Επομένως είναι απαραίτητο να υπολογιστεί η ελαστικότητα της ζήτησης ως προς την τιμή όταν εκτιμάται το συνολικό κόστος μιας επιδότησης.

Τα αγαθά που επηρεάζονται λιγότερο από τις επιδοτήσεις είναι τα δημόσια αγαθά που βρίσκονται σε αφθονία, αφού το συνολικό κόστος των επιδοτήσεων τους παραμένει σταθερό ανεξαρτήτως του αριθμού των καταναλωτών.