Κωδικός αναγνώρισης τράπεζας (BIC) είναι ένα παγκοσμίως αποδεκτό μέσο αναγνώρισης ενός πιστωτικού ιδρύματος, με σκοπό τη διευκόλυνση της ταυτοποίηση του.

Ο κωδικός BIC χρησιμοποιείται κατά τη μεταφορά κεφαλαίων μεταξύ τραπεζών ή κατά την ανταλλαγή μηνυμάτων, στα πλαίσια της Κοινωνίας για την Παγκόσμια Διατραπεζική Χρηματοοικονομική Τηλεπικοινωνία (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication (SWIFT)).

Σύμφωνα με το σύστημα αυτό σε κάθε πιστωτικό ίδρυμα απονέμεται από τη SWIFT ένας αποκλειστικός κωδικός, ο οποίος δεν χρησιμοποιείται μόνο στο δίκτυο SWIFT αλλά προορίζεται για γενική χρήση στις διασυνοριακές συναλλαγές.

Ο κωδικός ταυτοποίησης μιας τράπεζας (BIC) αποτελείται από τον:

• κωδικό της τράπεζας (bank code) – (4 χαρακτήρες π.χ BANK)
• κωδικό της χώρας (country code) – (2 χαρακτήρες π.χ για την Ελλάδα GR)
• κωδικό της τοποθεσίας (location code) – (2 αλφαριθμητικούς χαρακτήρες αποκλειομένου του μηδέν π.χ LC)
• κωδικό του υποκαταστήματος (branch code) – (3 χαρακτήρες π.χ ΒCO)

δηλαδή ο πλήρης κωδικός είναι BANKGRLCBCO.

Στην περίπτωση των διασυνοριακών συναλλαγών ή των διασυνοριακών εντολών μεταφοράς πιστώσεων σε ευρώ στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ), απαιτείται εκτός από τον BIC και ο Διεθνής Αριθμός Τραπεζικού Λογαριασμού (IBAN).