Η καμπύλη Phillips δείχνει την βραχυχρόνια αντίστροφη σχέση που υπάρχει μεταξύ πληθωρισμού και ανεργίας. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στη βραδύτητα με την οποία προσαρμόζονται ορισμένες τιμές.
Παράδειγμα:
Έστω ότι η κυβέρνηση αποφασίζει να μειώσει την ποσότητα του κυκλοφορούντος χρήματος στην οικονομία, δηλαδή την ποσότητα του χρήματος που δαπανούν οι άνθρωποι. Στη μακροχρόνια περίοδο, το μοναδικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής θα είναι η πτώση του επιπέδου των τιμών.Ωστόσο δεν προσαρμόζονται αμέσως όλες οι τιμές, θα περάσουν, ίσως, μερικά χρόνια μέχρι να εκδώσουν νέους τιμοκαταλόγους όλες οι επιχειρήσεις και να πειστούν όλα τα εργατικά σωματεία να κάνουν τις αναγκαίες παραχωρήσεις. Δηλαδή, οι τιμές εμφανίζονται άκαμπτες στη βραχυχρόνια περίοδο.
Οι χαμηλότερες δαπάνες όμως, συνδυαζόμενες με το γεγονός ότι οι τιμές παραμένουν σταθερά υψηλές, μειώνουν την ποσότητα των αγαθών και υπηρεσιών που πωλούν οι επιχειρήσεις. Οι χαμηλότερες πωλήσεις, με τη σειρά τους αναγκάζουν τις επιχειρήσεις να απολύσουν εργαζόμενους.
Έτσι, η μείωση της ποσότητας του χρήματος στην οικονομία, αυξάνει την ανεργία προσωρινά, μέχρι να προσαρμοστούν πλήρως οι τιμές στη μεταβολή αυτή.
Η αντίστροφη σχέση μεταξύ πληθωρισμού και ανεργίας είναι βέβαια προσωρινή, αλλά μπορεί να διαρκέσει μερικά χρόνια. Η καμπύλη Phillips, λοιπόν, έχει κρίσιμη σημασία για την κατανόηση πολλών οικονομικών εξελίξεων.
Συγκεκριμένα, εκείνοι που χαράσσουν την οικονομική πολιτική μπορούν να εκμεταλλευθούν αυτή την αντίστροφη σχέση χρησιμοποιώντας πολλά εργαλεία της οικονομικής πολιτικής.
Για παράδειγμα μπορούν να μεταβάλουν τις δημόσιες δαπάνες, τους φόρους και την ποσότητα του χρήματος που εκδίδει η κεντρική τράπεζα, ώστε να επηρεάσουν, βραχυχρόνια, το συνδυασμό του πληθωρισμού και της ανεργίας στην οικονομία.