Κλασική θεωρία είναι η θεωρία ζήτησης χρήματος που υποστηρίζει ότι η παρακράτηση ρευστών διαθεσίμων συνεπάγεται απώλεια εισοδήματος (τόκων).

Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στα αναγκαία εκείνα επίπεδα που απαιτούνται για την εξυπηρέτηση των συναλλαγών που πρέπει να κάνει η οικονομική μονάδα.

Ο όγκος των συναλλαγών είναι συνάρτηση του ακαθάριστου εισοδήματος (τζίρου), άρα η ζήτηση του χρήματος είναι μια σταθερή συνάρτηση αυτού του εισοδήματος και το επιτόκιο δεν έχει καμία επίδραση.