Φαινόμενο της απομόνωσης είναι ο ευριστικός κανόνας που χρησιμοποιούν οι επενδυτές προκειμένου να απλοποιήσουν την επιλογή μεταξύ εναλλακτικών ενδεχομένων, παραβλέποντας τα κοινά στοιχεία που μοιράζονται οι εναλλακτικές και επικεντρώνοντας στα στοιχεία που τις διαφοροποιούν μόνο.

Αυτή η προσέγγιση μπορεί να οδηγήσει σε μη συστηματικές προτιμήσεις λόγω του ότι ένα ζεύγος εναλλακτικών προοπτικών μπορεί να αναλυθεί σε κοινά και διαφορετικά χαρακτηριστικά με περισσότερο από έναν τρόπους.

Έστω ότι σε ένα παιχνίδι υπάρχουν δύο στάδια. Στο πρώτο στάδιο υπάρχουν οι εξής πιθανότητες:

_____Πιθανότητα Α________________Πιθανότητα Β

Στο δεύτερο στάδιο υπάρχουν οι εξής προοπτικές:

Η επιλογή του Α ή του Β πρέπει να γίνει από το άτομο πριν την έναρξη του παιχνιδιού, δηλαδή πριν γίνει γνωστό το αποτέλεσμα του πρώτου σταδίου. Σε αυτό το δίλλημα το 78% επέλεξε το Β δηλαδή την βέβαιη προοπτική στο δεύτερο στάδιο και μόνο το 22% το Α.

Οι παραπάνω πίνακες μπορούν να αναλυθούν ως εξής:
Το άτομο έχει μια πιθανότητα 20% (25% επί 80%) να κερδίσει 4.000 και μια πιθανότητα 25% (25% επί 100%) να κερδίσει 3.000. Άρα το πρόβλημα μετατρέπεται σε:

Αυτό όμως είναι ίσο με το δεύτερο σενάριο που μελετήθηκε στο φαινόμενο της βεβαιότητας δηλαδή:

όπου σε εκείνη την περίπτωση το 65% επέλεξε τα 4.000$. Δηλαδή για το ίδιο δίλλημα προκύπτουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα!

Το παράδειγμα αυτό είναι σημαντικό γιατί δείχνει ότι εάν αλλάξει ο τρόπος παρουσίασης των πιθανοτήτων του προβλήματος τα άτομα μπορεί να αλλάξουν προτιμήσεις.