Παρόλο που είναι γνωστό ότι τα μερίσματα δεν παίζουν ρόλο στην αξία μιας επιχείρησης, οι επενδυτές έχουν μία προτίμηση σε μερίσματα που δίνονται σε μετρητά.

Αυτή την αντίδραση των επενδυτών λαμβάνουν υπ’ όψιν τους οι διοικητές των επιχειρήσεων όταν καθορίζουν την μερισματική πολιτική και, σε γενικές γραμμές, τείνουν να ακολουθούν μία προσχεδιασμένη συντηρητική και σταθερή μερισματική πολιτική.

Αυτό το κάνουν γιατί θεωρούν ότι οι επενδυτές:

• θέλουν τα μερίσματα γιατί τους βοηθούν σε προβλήματα εσωτερικού ελέγχου (περιορισμός της κατανάλωσης στο ποσό του μερίσματος)
• αποφεύγουν τον φόβο της μετάνοιας χρηματοδοτώντας την κατανάλωση από το μέρισμα (δεν πουλούν μετοχές που μπορεί να ανέβει η αξία τους στο μέλλον).
• με βάση την θεωρία προοπτικής, πείθουν τους εαυτούς τους ότι παίρνουν μία σωστή απόφαση αγοράζοντας μετοχές που πληρώνουν υψηλά μερίσματα (καλύτερα μετρητά σήμερα παρά μία αβέβαιη κεφαλαιακή υπεραξία στο μέλλον).

Μερισματική πολιτική και ψυχολογική τιμολόγηση

Η ψυχολογική τιμολόγηση επηρεάζει και τους επενδυτές καθώς δίνουν μεγαλύτερο βάρος στα πρώτα στοιχεία των μερισμάτων ανά μετοχή, οπότε οι διοικητές των επιχειρήσεων μπορεί να μπουν στον πειρασμό να ορίσουν τα μερίσματα κοντά σε ένα γνωστικό σημείο αναφοράς.

Παράδειγμα:
Ένα μέρισμα ανά μετοχή της τάξεως των 2€ μπορεί να γίνει αντιληπτό από τους επενδυτές ως υπερβολικά υψηλό σε σχέση με ένα μέρισμα ανά μετοχή της τάξεως των 1,99€.

Εάν οι διοικητές των επιχειρήσεων όντως καθορίζουν τα μερίσματα με βάση αυτόν τον τρόπο τότε θα έπρεπε να υπάρχει πολύ υψηλή συχνότητα μικρών ψηφίων και μία πολύ χαμηλή συχνότητα μεγάλων ψηφίων στο δεύτερο σημείο των μερισμάτων ανά μετοχή.

Πράγματι αποτελέσματα ερευνών δείχνουν ότι οι συχνότητες των ψηφίων στο δεύτερο σημείο των μερισμάτων δεν ακολουθούν τις θεωρητικές τους κατανομές, αλλά υπάρχει μία υψηλότερη και στατιστικά σημαντική ύπαρξη μηδενικών στο δεύτερο σημείο των μερισμάτων ανά μετοχή συνδυασμένη με μία χαμηλότερη και στατιστικά σημαντική ύπαρξη μεγάλων ψηφίων στο δεύτερο σημείο των μερισμάτων ανά μετοχή.

Η τάση αυτή είναι συμβατή με την ιδέα ότι οι μάνατζερ καθορίζουν τα μερίσματα με βάση γνωστικά σημεία αναφοράς γνωρίζοντας ότι οι επενδυτές ακολουθούν κανόνες στρογγυλοποίησης.

Παράδειγμα:
Ένα μέρισμα της τάξεως του 1,50€ ενδέχεται να στρογγυλοποιηθεί από τους επενδυτές πρώτα στο 2€ προκειμένου να εκτιμηθεί το μέγεθός του, ενώ ένα μέρισμα της τάξεως του 1,4€ ενδέχεται να στρογγυλοποιηθεί πρώτα στο 1€ προκειμένου να εκτιμηθεί το μέγεθός του.

Έτσι, είναι λογικό για τους μάνατζερ να θέτουν τα μερίσματα με αυτόν τον τρόπο προκειμένου να ικανοποιούν τις προτιμήσεις των επενδυτών για μερίσματα, και ταυτόχρονα να ελαχιστοποιούν το ποσό που δίνουν σε μετρητά για μέρισμα.