Συνάρτηση ζήτησης (demand function) είναι η μαθηματική εξίσωση που δείχνει τη σχέση της συνολικής ζήτησης για ένα προϊόν και των παραγόντων που την προσδιορίζουν.
Η γενική μορφή της είναι η ακόλουθη:
Π = φ(Τπ, ΚΠ, Τυ1, Τυ3…Τuv, Τσ1…Τσν, Υ, ΔΥ, Ταπ, Α)
Δηλαδή η ζητούμενη ποσότητα ενός προϊόντος (Π), είναι συνάρτηση (φ):
- της τιμής του εν λόγω προϊόντος (Τπ)
- των καταναλωτικών προτιμήσεων (ΚΠ)
- των τιμών των διαφόρων υποκατάστατων του προϊόντων (Τυ1…Τuv)
- των τιμών των διαφόρων συμπληρωματικών προϊόντων (Τσ1…Τσν)
- τα εισοδήματα των καταναλωτών (Υ)
- της διανομής του εισοδήματος μεταξύ των καταναλωτών (ΔΥ)
- της αναμενόμενης τιμής του ζητούμενου προϊόντος σε κάποια μελλοντική περίοδο (Ταπ) και
- των προσδοκιών (αισιόδοξες/απαισιόδοξες) για την εξέλιξη των εισοδημάτων στο μέλλον (Α)
Η πραγματική εκτίμηση μια τέτοιας συνάρτησης δεν είναι τόσο εύκολη, γιατί ορισμένα από τα αριθμητικά στοιχεία που χρειάζονται είναι δύσκολο να συγκεντρωθούν.
Για παράδειγμα, στην παραπάνω διατύπωση θα ήταν πολύ δύσκολο να συγκεντρωθούν στοιχεία για τις τιμές όλων των υποκατάστατων προϊόντων ή για τη διανομή του εισοδήματος των καταναλωτών.
Έτσι γίνονται εκτιμήσεις συναρτήσεων ζήτησης με βάση ορισμένες απλοποιήσεις.
Δηλαδή συνήθως χρησιμοποιείται η συνάρτηση:
όπου α και β δύο παράμετροι που μπορούν να εκτιμηθούν οικονομετρικά με ανάλυση παλινδρόμησης.
Παράδειγμα:
Αν α = 200.000 και β = 300 η εξίσωση θα έχει τη μορφή:
Π = 200.000 – 300Τ
κι αν η τιμή ισούται με 50€, τότε:
Π = 200.000 – (300 * 50) = 185.000