Ο νόμος της μίας τιμής ορίζει ότι σε μία αποτελεσματική αγορά όλα τα πανομοιότυπα προϊόντα πρέπει να έχουν ίδια τιμή. Αυτό συμβαίνει γιατί σε περίπτωση ανισορροπίας, η ύπαρξη κερδοφόρου arbitrage θα τείνει να τις εξισώνει.

Παράδειγμα:
Αν ένα option μπορεί να δημιουργηθεί χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικούς υποκείμενους τίτλους, τότε η τιμή τους πρέπει να είναι ίδια αλλιώς παρουσιάζεται δυνατότητα arbitrage.

Εξαιρέσεις του νόμου

* Ο νόμος δεν ισχύει διαχρονικά. Έτσι η αξία του ίδιου στοιχείου μπορεί να αλλάζει σε διαφορετικούς χρονικούς ορίζοντες σε μια αγορά.

* Ο νόμος φαίνεται να καταρρίπτεται στις χρηματοπιστωτικές αγορές επειδή οι τιμές αλλάζουν συνεχώς. Εντούτοις, κάθε χρονική στιγμή που εκτελείται μία πράξη, ο νόμος είναι σε ισχύ.

* Ο νόμος δεν ισχύει επίσης σε περίπτωση που οι αγοραστές έχουν ατελή πληροφόρηση ως προς το που θα βρουν τη χαμηλότερη τιμή.

* Το φαινόμενο Balassa-Samuelson υποστηρίζει ότι ο νόμος μιας τιμής δεν ισχύει για όλα τα αγαθά διεθνώς, επειδή μερικά αγαθά δεν είναι εμπορικά. Υποστηρίζει ότι η κατανάλωση μπορεί να είναι φτηνότερη σε μερικές χώρες από μερικές άλλες, επειδή για παράδειγμα το έδαφος και η εργασία είναι πιο φτηνά στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες.

Αυτό μπορεί να καταστήσει ένα χαρακτηριστικό καλάθι κατανάλωσης φτηνότερο σε μια λιγότερο αναπτυγμένη χώρα, ακόμα κι αν οι τιμές μερικών αγαθών σε εκείνο το καλάθι είναι διεθνώς εξισωμένες.

Παράδειγμα παραβίασης του νόμου

Το πιο γνωστό παράδειγμα παραβίασης του νόμου ήταν οι μετοχές της Royal Dutch και της Shell. Μετά την συγχώνευση τους το 1907, οι μετοχές της Royal Dutch Petroleum, που διαπραγματευόντουσαν στο Άμστερνταμ, και οι μετοχές της Shell Transport που διαπραγματευόντουσαν στο Λονδίνο, είχαν το δικαίωμα σε 60% και 40% αντίστοιχα όλων των μελλοντικών κερδών.

Οι μετοχές της Royal Dutch θα έπρεπε επομένως αυτόματα να έχουν διατιμηθεί 50% περισσότερο από τις μετοχές της Shell. Εντούτοις, είχαν μια απόκλιση της τάξεως του 15% που εξαφανίστηκε με την τελική συγχώνευσή τους το 2005.