Πιστωτικό όριο είναι το μεγαλύτερο ποσό μέχρι το οποίο μπορεί να επεκταθούν οι συναλλαγές του κατόχου μιας πιστωτικής κάρτας. Είναι το μέγιστο ποσό που ένα πιστωτικό ίδρυμα (συνήθως τράπεζα) μπορεί να παράσχει στον οφειλέτη της, και κάτοχο της πιστωτικής κάρτας, έτσι ώστε εκείνος να μπορεί να την χρησιμοποιεί.

Παράδειγμα:
Κάποιος έχει στην κατοχή του μία πιστωτική κάρτα η οποία έχει πιστωτικό όριο 1.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αγοράσει προϊόντα και υπηρεσίες, η συνολική αξία των οποίων, δεν πρέπει να υπερβαίνει αυτά τα 1.000 ευρώ.

Το πιστωτικό όριο εξαρτάται από μία ποικιλία παραγόντων που κυμαίνονται από την ικανότητα ενός ατόμου να αποπληρώνει τακτικά τους τόκους που προκύπτουν και τις ταμειακές ροές του, μέχρι την ικανότητα του κατόχου-οφειλέτη να αποπληρώσει συνολικά το χρέος του.

Το πιστωτικό όριο ενός κατόχου πιστωτικής κάρτας είναι δυνατό να αυξηθεί αν αποπληρώνει το χρέος πλήρως και στην ώρα του. Αν ο δανειστής κρίνει ότι η φερεγγυότητα του κατόχου είναι υψηλή, μπορεί να αυξήσει το όριο του ποσού που μπορεί να δανειστεί.

Βέβαια υπάρχει η περίπτωση το να έχει κάποιος υψηλό πιστωτικό όριο να βλάψει την πιστοληπτική του ικανότητα για το μέλλον.

Υπάρχει πιθανότητα άλλες τράπεζες  να κρίνουν ότι το υψηλό πιστωτικό όριο του συγκεκριμένου φυσικού προσώπου, μπορεί να τον εκθέσει σε τόσο υψηλό χρέος, ώστε να μην μπορεί να το αποπληρώσει τελικά, οδηγώντας τον στην χρεοκοπία.

Αποτέλεσμα αυτού ενδεχομένως να είναι, οι μελλοντικοί δανειστές του να αρνηθούν να του παράσχουν καινούρια δάνεια.